عشق سیاه‌پوش من
برای از تو نوشتن کاغذ نداشتم
قلب و تنم داد زد من هستم
شروع کردم ولی جوهر نداشتم
خون و رگم اما گفتند خستم
نوشتم و نوشتم و گذاشتم
سر و جانم بگویند که مستم
دلم میخواست بمیرم و نمانم
زمانی که گرفتند از دو دستم
گرفتند و بستند دست راستم
نخواستند بنویسم، نذاشتند
به من زنجیر زدند، اما جستم
نمیدانستند من چپ دستم
دوای درد بی درمان من
جان مارا دوایی نیست جز نگاهت
اشتباه بودی
دوست داشتن آدم اشتباهی
مثل راه رفتن روی یه باتلاق میمونه
میدونی داره تورو به نابودی میکشونه
اما همچنان باور داری که میشه درستش کرد…
ارغوان
که هوا هم اینجا زندانی‌ست
هر چه با من اینجاست
رنگ رخ باخته است
آفتابی هرگز
گوشه چشمی هم
بر فراموشی این دخمه نینداخته است
یار مرا
یــار مرا غار مــرا عشق جگرخوار مرا
یار تویی غـــار تویی خواجه نگهدار مرا
نوح تویی روح تــویی فاتح و مفتوح تـویی
سینـــه مشــروح تــویی بـــر در اســرار مرا
نـــور تـــویی سـور تــویی دولت منصور تـویی
مـــرغ کـــه طــور تــویی خســته بــه منقار مرا
قطـــره تویی بحــر تویی لطـف تــویی قهــر تویی
قنــد تـــویی زهـــر تــویی بیــــش میـــازار مرا
حجره خورشید تویی خانه ناهید تویی
روضــه اومیــد تویـــی راه ده ای یــار مرا
روز تــویی روزه تـــویی حـاصل دریوزه تـویی
آب تــویی کــوزه تــویی آب ده این بـــار مـــرا
دانـــه تویــی دام تــویی بــاده تویی جام تـویی
پختـــه تویی خـــام تــویی خـــام بمگـــذار مرا
این تن اگـــر کـــم تــندی راه دلــم کــم زندی
راه شــدی تــا نبــدی ایـــن همـــه گـــفتار مرا
امان
امان از خرف های نهفته و نگفته
امان از راه های باز و دل تنگ
امان از شکست دل و رها نکردن
امان از استرس شب آخر
شاید
شاید در جهانی دیگر…