تنها
گفته بودند تنهایی
همان لحظه‌ای‌ست که کسی کنارت نیست،
اما دروغ گفتند…
تنهایی،
میان جمعیت اتفاق می‌افتد،
آنجا که صدای خنده‌ها محو می‌شود،
و تو، بی‌دلیل به سکوت گوش می‌دهی.
تنهایی،
در شب‌هایی‌ست که چراغ‌ها خاموش می‌شوند،
اما فکرت بیدار می‌ماند،
در خیابان‌هایی که
قدم‌هایت را می‌شمارند،
بی آنکه مقصدی داشته باشی.
تنهایی،
همین حالاست…
که این شعر را می‌خوانی،
و کسی نیست بپرسد:
«چرا اینقدر غمگین شدی؟